Eigenlijk word ik van niet werken dood ongelukkig. Nee, laat ik het iets positievers en correcter verwoorden. Van dienstbaar zijn krijg ik kei veel voldoening.
“Werk” is voor mij een jarenlange zoektocht geweest. Ik heb mij ontelbare keren een mislukking gevoeld op dat gebied. Onsuccesvol. Zeker als ik het spiegelde aan wat de norm was in onze maatschappij. Ik heb zo’n tien jaar geleden heel bewust (maar wel heel erg zonder duidelijk plan) gekozen om het op mijn manier te doen. Ik wilde het anders doen. Succesvol zijn maar wel op mijn manier, met mijn voorwaarden. Wist ik hoe? Ik had Geen. Enkel. Idee.
Ik zeg hierboven trouwens dat ik er “heel bewust voor koos” en ik merk dat ik dat nog wat wil nuanceren. Het was vooral een gevoel en diep weten dat ik het anders wilde doen. Bijna zelfs dat ik het anders móest doen want dat de normale manier voor mij niet zou werken. Vooral ook de ervaring dat tijdens de periodes dat ik in Nepal was ik heb kunnen proeven dat het anders kon. En die ervaring en dat weten nam ik terug mee toen ik me in 2015 weer settelde in België.
In eerste instantie ging het vooral over minder werken. Ik had altijd al deeltijdse of tijdelijke jobs gehad en dat beviel me wel heel goed. Het simpele, eenvoudige leven wat ik in Nepal had ervaren wilde ik meenemen naar mijn levensstijl hier. Baas zijn over mijn eigen tijd was een heel belangrijke. Wat zich dus vertaalde in deeltijds werken waardoor er heel veel tijd over bleef die ik zelf kon indelen.
In vogelvlucht mijn route als ondernemer tot nu toe. Ik startte in 2018 met een IT consultancy opdracht. In 2019 deed ik naast die opdracht een eerste poging tot een eigen aanbod in de vorm van een individueel traject en later ook een online cursus rond financiën en een mastermind groeptraject. Begin 2020 waagde ik de sprong en ging ik volledig voor mijn eigen aanbod. Little did I know dat die timing niet zo handig was.
Want toen kwam corona en viel het zo goed als stil. Bijna twee jaar lang was ik weinig aan het werk. Toen merkte ik nog meer hoe ontzettend hard ik het miste om bezig te zijn, dienstbaar te zijn, iets te doen voor een ander. Het ging al bijna niet meer over geld verdienen, maar veel meer over in contact zijn met mensen en iets voor een ander kunnen betekenen.
Ik kwam ook super veel frustratie tegen tijdens die periode. Voor mijn gevoel was ik al een eeuwigheid opzoek naar dátgene wat ik hier te doen had. Maar wat? Ik had me in het verleden al verloren gevoeld in administratieve jobkes die eigenlijk echt onder mijn niveau en uitdaging waren. Dat wilde ik niet meer. Maar mijn eigen aanbod liep ook moeizaam en voelde soms té artificieel aan: ik bedacht een product/dienst want ik moest toch iets verkopen?
Ik wist uit het verleden dat ik ook niet eender wat kon doen. Werk moet goed voelen, het moet zin hebben. Verschillende keren ben ik ergens weggegaan omdat het me ziek maakte gewoon omdat het niet meer klopte.
De schrik om hét dus niet te vinden is echt groot geweest de afgelopen periode. Ondertussen gebeurde er professioneel ook zo weinig dat ik steeds minder energie en motivatie voelde om in actie te komen. Ik voelde me met momenten radeloos en echt een mislukking. De belemmerende overtuigingen waren eigenlijk ook een straatje zonder einde en ik voelde ergens dat ik het daar niet ging vinden. Soms zit het ‘em ook in een hele praktische aanpak. Maar het grote aha moment kwam maar niet.
Tot afgelopen februari. Er moest iets gebeuren want zowel mijn motivatie als mijn financiën begonnen zienderogen te kelderen. Ik deed die maand super veel aan innerlijke reflectie én ging er ook met mensen over praten, zowel met vrienden als een loopbaancoach. Ik bracht mijn talenten in kaart (voor de zoveelste keer weliswaar) en mijn waarden en voorwaarden waaronder ik wilde werken. Langzaamaan begonnen de puzzelstukjes in elkaar te vallen. Er kwam helderheid.
Enerzijds heb ik mijn talenten: plannen, coördineren, overzicht hebben, cijfers; en dat overgoten met mijn unieke persoonlijke waarden van menselijkheid en zachtheid. Anderzijds wil ik echt inspireren hoe het anders kan. Ik leef een onconventioneel leven zonder me per se radicaal en activistisch af te zetten. Een serene rebel. En ook daar wil ik over blijven delen. Maar wat ik de laatste weken en maanden realiseerde is dat dat pionierswerk is en dat de druk te groot voelt om hier ook nog eens mijn inkomen uit te halen.
Met die helderheid kwam ik in maart naar buiten: ik was beschikbaar voor opdrachten als freelance project coördinatie en financiële en administratieve ondersteuning. Een volle week ging ik ver buiten mijn comfortzone. Ik had een lijst gemaakt van mensen en bedrijven die ik wilde contacteren. Ik begon met mensen die veilig voelde, waar de stap niet zo groot was. En zo breidde ik steeds weer uit, en stretchte ik mijn comfortzone wat op.
En ongelofelijk maar waar, het voelt nog steeds als een mirakel. Aan het einde van die week had ik prijs: een eerste opdracht waar ik de week daarop meteen kon starten. Een week daarop een tweede opdracht. En intussen blijft het stromen en op een mooi tempo dienen zich steeds weer nieuwe projecten aan.
Ik voel terug voldoening. Ik heb weer energie. Ik ben blij. Het voelt zo goed om bezig te zijn met de juiste dingen, om weer helemaal op mijn pad te zitten.
