Overvloed. De eerste keer dat ik het woord hoorde, moet ergens rond 2010 geweest zijn toen ik een meditatiereeks volgde van Deepak Chopra rond abundance. Abundance. Het hele woord vibreerde voor mijn gevoel, je kon het woord alleen maar op een verlangende manier uitspreken vond ik, en het voelde een beetje als een nieuwe heilige graal. Abundance, overvloed, was iets om naar te streven, werd er toen en nu nog verkondigd. Overvloed in geld, overvloed in liefde, overvloed in materiele dingen, het hele Universum baadt in overvloed dus als jij dat niet doet, dan is er iets aan de hand met je mindset.
Toen liet ik het nog allemaal zachtjes over me heen komen. Nu kijk ik er inmiddels iets anders naar. Nu heb ik er eigenlijk niet meer zo’n heel positief gevoel over. Ik stel me eerder een heleboel vragen over overvloed. Want wat is dat overvloed en is dat echt het ultieme doel?
Bij mij begint de weerstand vooral als de lijn tussen overvloed en teveel dun wordt. Ik hou zelf erg van minimalisme. Dit zie je bijvoorbeeld ook terug in de hoeveelheid kleding die ik heb. Als ik een uitpuilend kledingkast heb, dan voel ik mij daar al snel ongemakkelijk door. Het is teveel, het is niet meer te overzien, ik heb kleren die ik vergeet dat ik ze had, waardoor ik ze niet draag en ze dus ook niet waardeer en ze als overschot voelen. Voor mij persoonlijk is dat een erg onaangenaam gevoel.
Ik heb dat ook met eten. Als er teveel eten is waardoor het weggegooid wordt, dan vind ik dat doodzonde. Dat is eten wat niet gebruikt wordt, niet doet wat het hoort te doen, namelijk te voeden. Het belandt ongewaardeerd in de vuilnisbak. Confession time, ik eet soms nog liever iets op na verwijdering van een stuk schimmel dan dat ik het wegdoe.
Wat ik interessant vind om te doen is om te kijken hoe de natuur met het fenomeen overvloed omgaat. Ooit al gehoord van een CSA boerderij? CSA staat voor community supporterd agriculture: je betaalt boer en boerin een jaaraandeel om zo een jaar lang te oogsten, boer en boerin verzekert van inkomsten, deelnemer verzekert van eten. Als deelnemer van zo’n CSA boerderij weet ik dat in de lente en de zomer er daadwerkelijk een overvloed aan eten. En daar gaan we op verschillende manieren mee om.
Zo maak ik spaghettisaus voor een hele winter waardoor de overvloed van nu gebruikt wordt voor schaarste in latere tijden. Maar ook zullen de niet geoogste dingen nuttig gebruikt worden: ze worden namelijk compost. Je kan het ook terugzien bij een frambozenstruik: er hangen zoveel frambozen aan in de lente dat ik ze niet allemaal alleen op kan eten. Maar de vogels eten er ook heel graag van. En de overrijpe frambozen vallen op de grond voor de insecten om verder van te smullen. Wat er dan nog overblijft, wordt compost en maakt de grond weer rijker.
In de natuur is er dus ook overvloed, maar alles wordt gebruikt. Er blijft helemaal niks ongebruikt en ongewaardeerd.
Wat is overvloed dan wel? Als er genoeg is, als we vrij zijn van schaarste, als niemand in tekorten leeft. En ik geloof echt dat dat kan. Wat daar naar mijn mening wel voor nodig is, is dat de mensheid leeft en consumeert vanuit een zuivere intentie en niet vanuit hebzucht of vanuit een angst voor tekorten begint te graaien. Daar kom ik een vervolg zeker nog op terug.
