Mogelijks is dit voorlopig mijn laatste blog. Ondanks dat ik kei graag schrijf, ondanks dat ik voel dat het ergens een deel van mijn missie is hier om mensen te inspireren met hoe ik leef, heb ik het de afgelopen maanden niet voor elkaar gekregen om er tijd voor vrij te maken.
Het is een bijzonder jaar geweest. Een jaar waarin er heel veel transformatie heeft plaatsgevonden. Ik ben 40 geworden dit jaar en heb dat op een speciale plek in Sardinië gevierd. Life begins at 40, en ja, ik kan wel zeggen dat ik dat eigenlijk ook zo ervaar.
Mijn werk is terug in een stroomversnelling gekomen. Na twee jaar heel veel stilstand kwam er in maart gelukkig weer beweging. Ik had na een maand diepe reflectie de stap genomen om aan de slag te gaan als freelance project manager bij organisaties wiens waarden en missie dicht bij die van mezelf liggen (denk duurzaamheid, welzijn van mens en natuur,…).
En nu zit ik aan het begin van mijn winterslaap – als ik dit de wereld in stuur zit ik er mogelijks al middenin. Ik ben dankbaar dat ik afgelopen jaar twee maanden vrij heb kunnen nemen in de zomer om heerlijk en extreem extravert (zeker voor mijn doen) de wereld in te gaan. Ik heb het dansen op blote voeten herontdekt, op een zalige plek hier in België. Bestaande connecties die zich meer hebben verdiept. Onnoemelijk veel van mijn vrijheid genoten.
Dankbaar dat ik nu een maand vrij kan nemen om helemaal de stilte en de donkerte in te duiken. Ik gebruik die tijd om te reflecteren en terug te kijken. Wat heeft afgelopen jaar mij gebracht. Ik ga bladeren doorheen mijn journal waarin ik maandelijks ellenlange lijsten heb geschreven waar ik dankbaar voor ben. Wat een rijkdom. En ik ga finetunen, verder uitkristalliseren, voelen en afstemmen waar ik in 2023 me nog meer in wil verdiepen.
Ongetwijfeld is dat mijn skills als project manager verbeteren. En daarnaast voel ik heel veel zin om nog meer aan de slag te gaan met mijn verlangen om authentiek te communiceren. Verfijnd communiceren, daar word ik nu eens echt heel blij van – hoe kan het ook anders met mijn zonneteken Maagd en ascendant Tweelingen die allebei beheerst worden door Mercurius, planeet van de communicatie.
Mogelijks is dit voorlopig mijn laatste blog. En mogelijks ook niet. Want de zinnen stroomden uit mijn vingers en het herinnerde mij eraan hoe makkelijk het eigenlijk is, hoe moeiteloos het eigenlijk gaat. En dan voel ik toch ook weer het verlangen om te delen, om mijn verhaal te vertellen. Want in 2023 zal het tien jaar geleden zijn dat de reis begon, dat ik besliste en voelde: “Ik ga het anders doen.” En ik voel wel de zin om dat verhaal te vertellen. Dus wie weet – als het zo moeiteloos blijft gaan – is dit misschien wel weer de eerste blog van velen.
