In onze traditionele maatschappij worden we constant aangemoedigd om meer, beter, nieuwer na te streven: meer inkomen, meer status, meer bezittingen. Het is alsof die externe statussymbolen er voor zorgen dat je geaccepteerd wordt en het gemaakt hebt in deze maatschappij. Alleen, het is nooit genoeg, nieuw genoeg, waardoor je blijft hollen. Leven vanuit genoegheid, dat kennen we niet.
Hoe zou het zijn als je kon zeggen: ik heb genoeg, ik ben genoeg. Hoe zou het zijn als je leven niet een streven is naar meer en beter maar waardering voelen voor wat er is? Je leven leiden vanuit genoegheid. Een leven dat er lichter uitziet omdat er minder moet.
Het is een levensstijl waar ik ontspanning bij voel. Het is het beeld wat nu met de kerstdagen in aantocht zo voor de hand ligt: smakelijk genieten van het lekkere eten én op tijd stoppen om na te genieten in plaats van jezelf volproppen en daarna een vreselijk gevoel van overeten te ervaren om toch maar geen tekort te ervaren.
Want vaak is dat de achterliggende angst: bang dat we iets tekort komen. Waar is die fijne balans tussen tekort en overvloed? Hoe komt het dat het lijkt of we ons altijd in het ene of het andere extreme bevinden? En toch zijn eenvoud en essentie voor mij juist geen waarden die tekort veroorzaken. Integendeel. Door niet die behoefte te hebben om met de laatste trends mee te moeten doen maar te luisteren naar wat ik vanuit mezelf verlang voel ik juist rust. Het is juist het hebben van teveel spullen, het hebben van teveel afspraken, het hebben van teveel verplichtingen waar ik onrustig van word. Het maakt het leven beheersbaar en er komt daardoor ontzettend veel ruimte vrij voor stilstaan, genieten, waardering van dat wat er wel is.
“Je mist meer dan je meemaakt.” zei een vriendin van een vriendin ooit eens als antwoord op FOMO, the fear of missing out. Een waarheid als een koe. En eigenlijk een hele geruststellende gedachte. Er zijn altijd duizend-en-één dingen te doen en je kan maar op één plek tegelijk zijn en dat is in het hier en nu.
Genoegheid. Een perfecte balans vinden tussen werken, spelen en verstilling. En in elk moment voelen: ik heb genoeg, ik waardeer wat ik heb en ik hoef niet meer te hebben. Kan je voelen hoe vrij en bewegelijk leven vanuit genoegheid je kan geven?
Ik denk oprecht dat we onszelf en de aarde er een groot plezier mee doen. Door niet steeds meer materiele dingen te willen, respecteer je de aarde, want daar komen uiteindelijk alle grondstoffen vandaan. En als we aan een sneller tempo dingen maken dan dat de grondstoffen zichzelf kunnen hernieuwen, dan is de aarde op een gegeven moment op. En weet je, dat is vooral voor ons, de mensheid, een probleem. Want de aarde, die redt zich wel, de herstelt wel, dat is wat de natuur doet. Maar wij, als mensen, ik heb niet het vertrouwen dat wij daar zo sterk in zijn, wij zijn wel natuur, maar hoe ver zijn wij tegelijkertijd ook verwijderd van onze natuur.
Gun het jezelf om mooie spullen te bezitten en voel daar dan een diepe waardering, hechting en respect voor. En voel ook wanneer het genoeg is.
Dat is een gevoel dat bij mij leeft. Het maakt dat ik niet meer constant naar meer verlang. Ik wil juist dat wat ik heb en consumeer, zo lang mogelijk meegaat. En dat wat ik heb, ik ook echt gebruik, nodig heb of bewonder, zodat het niet verwaarloosd in een hoekje blijft liggen.
