Ik kan mij vaak verbazen over de ironie van het produceren om te consumeren. Heb even wat geduld met mij, ik ga het proberen uit te leggen. De overheid in onze westerse maatschappij streeft ernaar om iedereen aan het werk te hebben zodat iedereen ook in zijn eigen inkomen, nu en later, kan voorzien. Vervolgens wordt er stiekem van ons verwacht dat we dat inkomen uitgeven. Er staan namelijk allerlei goederen en diensten op ons te wachten om door ons gekocht te worden. Zie je de ironie al? Hebben we namelijk al die overvloed echt nodig? Dat is misschien een ander verhaal, ik wijk af maar kom daar graag een andere keer op terug. We werken om te kunnen consumeren. En al dat wat geconsumeerd wordt, moet eerst geproduceerd worden en daarvoor moet er dus gewerkt worden.
Iemand zei me ooit: “Willen we iedereen wel aan het werk hebben?” En ook, iets wat ik me regelmatig afvraag: de technologie gaat razendsnel, er wordt zoveel geautomatiseerd en toch wordt er nog steeds gestreefd naar een lage werkloosheid. Ik wil hier zeker geen wetenschappelijk betoog houden, maar intuïtief klopt het toch niet helemaal.
Ik heb er persoonlijk ook lang mee geworsteld: waarom moet ik per se iets produceren/creëren om economisch iets voor te stellen? Ik produceer, dus ik ben (iets waard)? Ik ben zeker niet lui ingesteld, integendeel, als ik voor iets de juiste drive voel dan geeft me dat veel energie. Ik hoef daar dan niet per se voor betaald te worden: het vrijwilligerswerk wat ik in Nepal deed was veel werken, veel voldoening en geen inkomen en dat was helemaal ok. En toch zie ik het nog en masse om me heen: conformeren aan een 40-urige werkweek met weinig inhoud en geen nut. Werk moet voor mij nuttig zijn en voldoening geven. Het is een onderwerp wat mij heel erg boeit en ik ben blij dat ik dat in een bepaalde stromingen zoals Teal 4 Teal terug zie komen.
Maar echt het produceren om te consumeren zelf in vraag stellen dat ben ik nog niet tegengekomen. Begrijpelijk ook, aangezien het de basis is van onze hele economie. Toch kan ik er niet omheen dat het iets is waar ik me over blijf verwonderen. En waar ik ook niet per se oplossingen voor zie. We zouden onze maatschappij helemaal moeten omvormen, we zouden de economie helemaal anders moeten invullen. We zijn immers een consumptiemaatschappij, die werkt om geld te verdienen om dat dan weer uit te geven.
Ik ben blij dat ik vanuit mezelf het toch al anders doe. Ik consumeer minder en wat ik consumeer is heel bewust. Dat betekent ook dat ik daardoor eigenlijk minder geld nodig heb om mijn levensstijl te leven. Waardoor ik ook weer minder hoef te werken. En gelukkig kan ik die vrijgekomen tijd invullen niet door te gaan consumeren (want dat is dan toch de gewoonte die veel mensen hebben: om vrijgekomen tijd op te vullen met shoppen). Ik gebruik die tijd om te ontspannen, vertragen, meer te zijn. Maar de vraag blijft wel, hoe het radicaal anders kan. Als iemand daar ideëen over heeft, mag je me altijd e-mailen.
