Langzaam kom ik weer uit mijn winterslaap. De laatste paar dagen voel ik me lichter en vrolijker. En ik ben volgens mij niet de enige. Op de voorlaatste dag van januari hoorde ik voor het eerst ’s ochtends de vogels weer vrolijk kwetteren. Ook om me heen hoor ik verhalen van mensen die een paar pittige weken achter de rug hebben en die sinds een paar dagen een verandering voelen. Of misschien vallen die verhalen me gewoon extra op omdat ik herkenning ervaar.
Ik vind het zo boeiend om steeds weer een beetje dieper in mijn natuurlijk ritme te zakken. Dit is het tweede jaar nu dat ik ook tijdens een de winterperiode bewust wat tijd vrij plan. Drie weken, waarin ik in de eerste week ik nog wel wat afspraken had gemaakt maar de twee andere weken waren volledig blanco.
Ik wilde echt in de yin-energie zakken en vanuit vertraging en rust laten ontstaan waar ik goesting voor voelde. En het leven plande uiteraard vanalles voor mij. Zo voelde ik me in de eerste week van januari al wat depri en down. Mijn aandacht ging steeds weer naar het feit dat ik me op werkgebied een mislukking voelde. Een herkenbare en zeker niet nieuwe gedachtegang die ik om de zoveel tijd wel een keer meemaak.
Maar daar bovenop werd ik in de tweede week van januari goed ziek. Eén of andere griep velde mij compleet en ik ging nog wat dieper in de donkerte van mijn gedachten. Fysiek was ik een paar dagen volledig “out” maar ook mentaal en emotioneel kwam ik mezelf serieus tegen. Alsof een innerlijke vulkaan alle shit even goed naar boven spuugde.
Gelukkig was ik mijn lichaam, na een dikke week veel rusten, een goeie vriend die voor me zorgde en veel vitamines, weer best ok. Maar mentaal duurde het iets langer. Meestal wil ik die depri-periodes zo snel mogelijk uit zijn – wie niet – maar deze keer voelde ik dat ik me er gewoon in had over te geven. Voor mij voelde dit gewoon ook als één van de kanten van de yin-energie.
En als vanzelf werd het langzaam minder en ging het weer over. Zoals ik perfect getimed op een wandeling in het park de volgende quote tegenkwam: “Zelfs als we helemaal niks doen, wordt het weer lente en groeit het gras.” Het was exact wat ik nodig had om te lezen.
En zo gaat dat met die natuurlijke tijd. Er komt altijd wel weer iets anders. De beweging en verandering is altijd aanwezig, zelfs als je helemaal niks doet.
In die hele yin-periode heb ik dus veel doorvoelt en afgestemd. Ik voel dat plannen en structureren nog meer een andere invulling krijgen. Nog meer in de flow en tegelijkertijd heb ik zeker mijn ankerpunten. Het thema werk voelt als een focus-punt dit jaar. Ik ga zeker nog een artikel wijden aan de ervaring van mij een mislukking voelen omdat ik ook merk dat zoveel daarvan nog gedefinieerd wordt door wat de maatschappij van mij verwacht hoe succesvol zijn er uitziet.
Ook vriendschap en community voelt als zo’n belangrijk thema. Ik heb twee boeken gelezen die me raakten en ontroerden. Ook de serie After Life op Netflix bracht hetzelfde in me teweeg. Geen mega bijzondere verhalen maar juist eenvoudige, alledaagse verhalen over vriendschap en verbinding. Over dingen doen voor elkaar, er zijn voor elkaar. Ik las ook een mooi delen van iemand die ik volg op Facebook: zij ervaart community als haar primaire bron van rijkdom. Dat resoneerde zo hard bij mij. Ik voel de laatste tijd steeds vaker dat vriendschappen en gemeenschappen een essentiele rol zullen spelen. Zeker als we de shift gaan maken naar een nieuwe manier van werken en leven en waarden als lokaal, duurzaam en verbinding een belangrijkere rol zullen (moeten) gaan innemen.
appleblueseagreen
bewust ondernemen & financiële helderheid
