Het is tijd voor een bewust genoeg beweging. Ik merk de laatste weken een drive in mezelf om meer te delen over en te inspireren met mijn levensstijl. Die bewuste levensstijl raakt veel vlakken in mijn leven: kleding, eten, gezondheid, verbinden, werken, wonen. Niets in extreme mate, ik ben geen geitenwollensokken type. Aan de buitenkant “the average girl next door” en aan de binnenkant een serene rebel. Want ik heb mij wel degelijk afgezet van hoe de maatschappij van mij verwacht te wonen, leven en werken. Ik ben mij daar, sinds ik langere tijd in Nepal heb gewoond, elke dag van aan het vrijzetten. En tegelijkertijd woon en leef ik midden in de maatschappij. Zoiets kan dus. Je moet geen hippie worden en in het bos gaan leven om je eigen leven te creëren.
In die bewust levensstijl sta ik stil bij mijn keuzes en beslissingen. Ik denk en voel hoe de keuzes die ik maak effect hebben op mij, op mijn omgeving, op de wereld. Mijn tijd in Nepal heeft mij diep leren waarderen dat we niet veel nodig hebben om gelukkig te zijn. Mijn “Heaven of Simplicity” noemde ik het. Ik ben ervan overtuigd dat als we met z’n allen minder zouden willen, als er meer evenwicht zou zijn, we gezamenlijk ook veel meer overvloed kunnen ervaren. Gezonde overvloed. Bewust genoeg. Want “there is enough on Earth for everybody’s need, but not enough for everybody’s greed”.
Bewust genoeg gaat niet alleen over bewust consumeren van materiële spullen. Het gaat over alles wat je consumeert, tot je neemt, aan input binnen laat. En daar bewust bij stilstaan, met aandacht over nadenken en voelen om dan te beslissen, heb ik het nodig of ben ik ok. Dat is waar bewust genoeg over gaat.
Bewust genoeg gaat over de balans vinden tussen werken, spelen en verstilling en niet meedoen met de ratrace om dan geen tijd over te hebben om te ontspannen en op jezelf te zijn.
Bewust genoeg gaat over stilstaan of dat wat je wilt bijdragen echt van waarde is en niet 5 keer per week posten op Social Media omdat “dat zo hoort”.
Bewust genoeg gaat over waarderen wat je al hebt aan spullen en niet de zoveelste paar schoenen kopen omdat die nu in de mode zijn.
De periode waar we nu in zitten (met het Covid-19 virus) doet mij ergens blij worden. Ik zie de positieve effecten die het heeft op mensen (en ik ben me bewust van de negatieve gevolgen, maar ik ben een optimist, can’t help myself). Ik zie hoe mensen blij zijn dat ze hun eigen ritme mogen volgen, dat ze meer tijd hebben om met hun kinderen door te brengen, dat ze eindelijk kunnen vertragen, dat ze helemaal niks moeten, dat ze mogen stilstaan, of dat ze mogen doorgaan en groeien. Het lijkt alsof we even de tijd en de kans krijgen om meer vanuit onszelf, van binnenuit, mogen beslissen wat goed voelt voor nu. En hoop oprecht dat jij die kans ook hebt.
Flatten the curve.
Ik ben voorstander van flatten the curve van de economische groei.
Ik ben voorstander van flatten the curve van hoeveel wij werken.
Ik ben voorstander van flatten the curve van hoeveel wij consumeren.
Waarom toch die enorme noodzaak om altijd maar exponentieel te willen groeien? Ik schreef er eerder al een artikel over: de ironie van produceren om te consumeren. Hoe zou het zijn als we enkel nog dat kopen waar we echt behoefte aan hebben? Hoe zou het zijn als we onze tijd konden indelen zoals we dat echt zouden willen? En met “echt” bedoel ik dan: ga voelen, ga afstemmen, ga naar binnen en vraag je jezelf af: wat klopt er voor mij?
